تو این سن داشتم به تمام برنامه هایی که اجرایی شدن و به واقعیت پیوستن فکر میکردم. اینکه تونستم اون کار خیلی خیلی سخت ( حداقل از دیدگاه خودم) رو انجام بدم. توی قدم بعدی باید یه کارهایی مربوط به اون رو انجام میدادم که خوان جداگونه ای بود خودش به خاطر پاسپورت ایرانی. ولی شد. پیپر دادن توی اون کنفرانس کار ساده ای نبود و پروسه ویزای خارج از قاره از اون هم سخت تر. یه قضیه دیگه اینکه اون امتحان مهم رو هم پاس شدم. نمیدونم واقعا باید به کدوم یکی از این دوتا بیشتر افتخار کنم. کنفرانس ام یا امتحانم :)
تحرک جسمانیم رو خیلی بیشتر جدی گرفتم. تغییرات خیلی خوبی دادم توی زندگیم. running race شرکت کردم و دیگه خجالت نمیکشم از اینکه بدوم. دقیقا از همون فعالیت هایی هست که دوسش دارم. انگار با همه هستی ولی در عین حال توی مسیر مسابقه تنهایی. یه ترکیب موزونی از تنها بودن و با همه بودن داره و هورمون هایی که ترشح میشن وقتی تمام ماهیچه های قلبت انگار درگیر میشن. انگار وارد یه zone دیگه ای میشن که بدون دویدن در اون سرعت و مدت ممکن نبود. حسی که انگار لپ ات گل انداخته چون حتی رگ های صورتت همدارن فعالیت میکنن که فقط بتونی pr خودت رو جا به جا کنی. حس شیرین پیروزی میده.
روی بعد سرمایه گذاری هم کلی تونست متمرکز بشم و شروع کنم به کار کردم. خوشحالم که جایی هستم که این توانایی رو بهم داد که بتونم تاس بهتری بندازم و روی شرکت های بهتری سرمایه گذاری کنم. سود خوبی توش بود و میدونم که در آینده بهتر هم میشه. صد در صد از توی بانک بودن بهتر هست. هدف خیلی خوبی که فکرش رو نمیکنم رو بهش رسیدم.
در کل با تمام بالا و پایین ها و روزهای مختلف هم از نظر تحصیلی هم از نظر شخصی و هم از نظر مالی سال خوبی بود این سال ۲۰۲۴. سال دیگه قول میدم از این هم بهتر بشه و میدونم که میشه :)
